Płytki PCB nie były powszechnie stosowane w elektronice dla konsumentów aż do lat 50. ubiegłego wieku. Udział amerykańskiej armii jest nieodłącznym elementem tego procesu. Jak wyglądały pierwsze płytki oraz jacy inżynierowi zapisali się do historii obwodów drukowanych?
Zanim ruszyła produkcja płytek
Obwody drukowane są nieodłącznym elementem elektronicznych przewodów. Zanim jednak wynaleziono ich masową produkcją, zdawano się na inne metody. Najczęściej całą pracę wykonywano ręcznie, co powodowało, że nie zawsze było to wygodne. A już tym bardziej nie można mówić o produkcji urządzeń na masową skalę.
Zanim wynaleziono płytki, elementy były łączone za pomocą kabli. Takie rozwiązanie nie było do końca skuteczne, wymagało przede wszystkim wiele napraw, ale było jedyną opcją na dany moment.
Bez wątpienia krokiem naprzód było napylanie ścieżek na bakelitowym podłożu. Odpowiedzialnym za ten wynalazek był John Sargrove. Dzięki niemu produkcja zaczęła nabierać tempa.
Znaczące postępy miały miejsce także w czasie II wojnie światowej. Wtedy to obwody drukowane były używane do produkcji zapalników zbliżeniowych. Do masowych wyrobów weszły one do użytku dopiero 3 lata po zakończeniu wojny.
Był to też czas, kiedy armia amerykańska zaczęła coraz intensywniej pracować nad obwodem drukowanym. Poskutkowało to wynalezieniem automatycznego montażu elementów. Był to prawdziwy krok milowy dla producentów elektroniki.
Początki montażu THT oraz SMT
Zanim rozpoczęto układać elementy i lutować je bezpośrednio na płytce drukowanej, montaż wyglądał odrobinę inaczej. Przede wszystkim tego rodzaju elementy miały wyprowadzenia z drutów. Płytka drukowana posiadała zaś odpowiednią liczbę otworów do każdego elementu. Dopiero po przewleczeniu każdego z nich całość była lutowana.
Automatyzacja procesu rozpoczęła się w roku 1949. Wtedy to inżynier Moe Abramson oraz Stanislaus Danko zapoczątkowali bardziej zmechanizowaną produkcję. Od tego czasu płytki drukowane PCB są nieodłącznym elementem wielu urządzeń elektronicznych.
Minęło następnie 31 lat i w 1980 roku można mówić o początkach montażu powierzchniowego, czyli SMT. W odróżnieniu od montażu THT pozwala on na użycie coraz mniejszych elementów. Ma to niebagatelne znaczenie w przypadku dzisiejszych standardów elektronicznych, gdzie wszystko ulega miniaturyzacji – sprawdź ofertę na: https://printor.pl/oferta/produkcja-kontraktowa/pcb/.
Montowanie powierzchowne jest dzisiaj powszechne oraz coraz tańsze. Pomimo tego nie wypiera ono montażu THT. Obie metody są stosowane równoległe. Ich powstanie oraz historia, przyczyniły się do rozwoju elektroniki, jaką znamy obecnie. I podobnie jak w wielu innych przypadkach, swój rozwój zawdzięczają, niestety, II wojnie światowej.
